Steeds vaker krijg ik de vraag hoe ik dat toch elke dag doe met drie van die kleintjes. Het antwoord is best simpel. Ten eerste heb ik geen keus en ten tweede hebben wij relatief makkelijke kinderen.

Mijn man werkt 5 dagen dan draag ik de zorg voor de mini’s alleen. Sinds een paar maanden gaan ze een dag in de week naar de opvang en dat geeft echt een stukje rust. Mijn man is altijd op tijd thuis, vrij in het weekend en heeft elke schoolvakantie ook vrij. Best een fijne gedachte dus als er even een moeilijke dag bij zit. Voor je het weet is het weer vakantie en kunnen we de zorg (en liefde) delen.

De dag is begonnen

Door de weeks gaat de wekker om 6.40uur en direct daarna horen we Jasmijn en/of Fleur kletsen. Daphne slaapt eigenlijk altijd nog door. Wanneer mijn man gaat werken blijf ik nog even liggen in de hoop dat Jasmijn en Fleur het bij kletsen houden. Vaak vallen ze ook nog wel weer in slaap.
Om 8.00uur is het ook voor mij tijd om van bed af te gaan. Daphne is inmiddels ook wakker. Als ik de deur open doe kijken drie paar vrolijke grote ogen mij aan. Fleur gilt van plezier. De dag is begonnen!

Eén voor één haal ik ze uit hun slaapzak. Ik verschoon ze en kleed ze aan. Bij Daphne heb ik iets meer werk in verband met een brace/beugel die zij voor haar heupen heeft. Fleur presteert het om constant op de buik te liggen. Hoe vaak ik haar ook omdraai, ze blijft denken dat ze kan kruipen op de commode. Heel vermoeiend! Jasmijn blijft wel rustig liggen maar stopt met liefde haar voeten in de mond waardoor een broek aantrekken bijna onmogelijk wordt.
Als iedereen fris en fruitig aangekleed is en ik de eerste sokken alweer op de grond vind, neem ik de eerste baby mee naar beneden en maak drie flesjes melk. Daarna haal ik baby 2 en daarna haal ik baby 3 op. De eerste conditie training zit er alweer op.

Terwijl zij drinken kan ik zelf ook even ontbijten en de hond een aai over zijn bol geven. Na hun fles zet ik ze 1 voor 1 in de kinderstoel en eten ze een paar stukjes brood. Samen eten ze één broodje. Het is bijna de moeite niet waard om ze zoveel te tillen maar goed, je moet ergens beginnen.

Spelen kunnen ze als de beste en na hun ontbijt zet ik ze dan ook op het speelkleed. Al gauw spelen ze tevreden. Blokjes, puzzelstukjes en een pratende teddybeer. Van alles komt voorbij.
Ik ben in de keuken om alvast fruit klaar te maken en al gauw hoor ik Fleur richting de keuken kruipen. Onderweg wordt ze even opgehouden door Bodi zijn botjes. Die blijven toch heel interessant.
Voor het fruithapje zet ik ze opnieuw in de kinderstoel. Naast de geur van fruit ruik ik ook iets anders. Straks maar weer luiers verschonen!

Na het fruit lezen we nog een boekje en tot groot geluk van Daphne laat ik een filmpje zien van Boris Beer. Ze begint gelijk te dansen!

Zoals ik al zei hebben wij relatief makkelijke kinderen. Bij het woord makkelijk horen ook twee slaapjes. Acht van de tien keer slapen ze zowel in de ochtend nog als in de middag. Natuurlijk zitten hier ook nadelen aan, maar dat laat ik even achterwege.

Even bijkomen

Ik moet nog half bijkomen van het aankleden, ontbijten, spelen en fruit geven of ik kan ze alweer naar boven brengen. Drie keer 9kilo tillen voel je echt wel. Gauw de slaapzak weer aan, muziekje aan en ga maar lekker slapen. Ik hoor ze nog gezellig kletsen. Stiekem hoop ik dat ze zeggen dat het fruit zo lekker is of hoe lief mama is maar ik ben bang dat ze eerder een ontsnappingspoging bespreken.
Het is net 10uur geweest en het voelt alsof ik er al een halve dag op heb zitten. Ik verlang naar wat rust languit op de bank. Voor ik de bank bereikt heb, staat een enthousiast kwispelende hond voor mijn neus. Natuurlijk, de hond moet ook nog uit.
Eenmaal buiten krijg ik wat energie terug. De hond snuffelt lekker rond en bij terug komst blijken de dames in dromenland te zijn.
Ik zet de wasmachine aan, pak de vaatwasser uit, schrijf wat ideeën op voor de blog, bestel luiers (alweer!) en tussendoor gooi ik een tennisbal weg voor de hond. Daarna kan ik eindelijk genieten van de rust. Lekker op de bank een stom spelletje candy crush spelen. Even bijkomen

Amper drie levels voltooid of ik hier de eerste alweer wakker boven. Tegelijk piept de wasmachine. Ik haal de was op en hang vast een deel op te drogen. Daarna til ik weer drie keer 9 kilo de trap af. Terwijl zij in de kinderstoel blokjes tegen elkaar aan tikken hang ik de rest van de was op. Aan het geluid te horen vermaken ze zich nog prima en kan ik rustig een broodje gaan smeren. Brood smaakt hun prima en ik smeer er vier die ze samen op eten. Lekker met jam, kunnen ze lekker smeren en plakken.
Hierna kunnen ze op het kleed weer even spelen. Het blijft leuk om te zien. Ondanks de drukte en hectiek af en toe, kunnen ze heerlijk samen spelen maar ook ieder voor zich vermaakt zich prima. Zo fijn!

In tussentijd ruim ik de boel op, veeg de jam van de stoelen en geef de hond de achtergebleven stukjes brood.
Gauw maak ik drie flessen klaar en wanneer deze leeg zijn, neem ik ze mee naar buiten. Het is heerlijk weer dus we kunnen lekker in de zandbak spelen. Dit blijft toch favoriet. Na een klein halfuurtje spelen is iedereen er zat van. Daphne lijkt meer zand in haar buik te hebben dan er in de zandbak zat, Fleur wil alleen maar kruipen en Jasmijn wrijft al in haar oogjes. Uiteraard met zand.
Ik neem de kleine zandmonsters mee naar binnen voor een schone luier en ook hun kleding kan richting de wasmand. Voor de zoveelste keer til ik drie keer 9 kilo op de trap en leg ik ze in bed. Ze slapen al snel. Tijd om bij te komen!

Papa kan helpen

Een uurtje TV kijken heb ik nu wel verdiend. Hoewel, tussendoor zoek ik nog wat dingen op over autostoelen, vakanties, zwemluiers en fiets stoeltjes. Het programma wat ik (half) kijk is slaapverwekkend en ik dommel dan ook langzaam weg.
Ik schrik wakker omdat er met enig geweld ineens ene harig beest boven op mij staat met een knuffel in de bek. Bodi vindt het tijd om te spelen!
Ik gooi zijn Iejoor een paar keer weg maar ben er dan wel klaar mee. Zijn knuffels krijgen nog eens hersenschuddingen! Op de camera zie ik dat het nog rustig is boven dus ik besluit nog even snel een rondje met Bodi te lopen.

Rond 16.00uur zijn de mini’s wakker en haal ik ze weer op. We gaan gezellig met de boerderij spelen. Kort daarna komt papa thuis en kan ik even rustig adem halen. Ik maak (warm)eten voor ze klaar en doe een poging ze dit te geven. Bodi kan zijn lol op met alle wortel en courgette die op de grond beland. Nog een beetje yoghurt na en de buikjes zijn weer vol.
Samen met papa gaan ze nog even spelen. In tussentijd proberen we ook wat eten voor ons zelf klaar te maken. Ik maak opnieuw drie flessen melk en gelukkig kan mijn man nu helpen want het is meer feestvieren dan melk drinken.

Na nog een bordje pap, die Daphne vakkundig weet uit te spugen, gaan we ze op brengen. Gelukkig neemt mijn man er twee mee, zodat ik nog maar één keer die 9 kilo hoef te dragen. Nog voor ik hun luiers goed en wel verschoond heb zet Fleur het op een brullen omdat ze haar pyjama ziet. Jasmijn doet gelijk even mee voor het drama effect en Daphne vindt het allemaal zo gezellig dat ze moet schaterlachen. Na een kwartiertje heb ik iedereen dan toch schoon en in de pyjama in bed gekregen. Gelijk knuffelen ze hun konijn plat. Nog een kus voor ieder kind, gordijnen dicht en slaap lekker. Tot morgen.

Morgen weer een dag

Het is half 7 en ik plof met een bord eten op de bank. Ik heb geen energie meer om aan tafel te zitten. De kinderen slapen dus dat bord op schoot, op de bank met de TV aan kan ik nu wel pedagogisch verantwoorden. We ruimen samen het speelgoed nog even op en de keuken. We kijken nog een serie en ik vouw wat was weg. Gauw even douchen en de hond uitlaten en ik hoor ons bed al roepen. Eindelijk.
Mijn man kijkt nog naar het nieuws maar mijn lichtje gaat uit. Morgen weer een dag.

Op een normale dag als deze ben ik tussendoor ook nog bezig met het leren drinken uit een beker, oefenen met het kauwen en doen we de fysiotherapie oefeningen. Een dag als deze mag het van mij iedere dag zijn. Heerlijk rustig met twee slaapjes en daardoor tijd om bij te tanken en zelfs nog iets in het huishouden te kunnen doen.

Uiteraard zijn er dagen dat we opstaan met drie huilende kinderen en op bed gaan met drie huilende kinderen. Kinderen die elkaar aan de haren trekken, speelgoed afpakken, de hersens inslaan en niks willen en de lepels met eten uit je handen slaan. Zolang de normale dagen overheersen en we zo af en toe kunnen bijtanken, komt het helemaal goed. Is het zwaar? Absoluut. Dat ga ik niet ontkennen. Vooral het lichamelijke stukje om hun elke keer de trap op en af te tillen, in en uit bed te halen, in en uit de stoel te pakken. Het wordt voor mij lichamelijk een stukje makkelijker als ze zelf kunnen lopen.

En dat traplopen/tillen? Ja voorlopig zit ik daar nog aan vast en hoef ik geen sportschool abonnement. Er komt een dag dat ze zelf heel goed kunnen traplopen en mijn lichaam dan ook even met vakantie kan!