Fleur sluit het rijtje
Al na een paar uur zien we een positief verschil bij Fleur. Ze oogt ontspannen en als je goed kijkt heeft ze weer een voorzichtige roze kleur. Zouden de medicijnen aanslaan?
We worden goed op de hoogte gehouden en de artsen vragen ons met klem om veranderingen te benoemen. Positief en negatief. Uit de eerste onderzoeken van Fleur bleek niet dat ze ziek was, maar vanwege onze zorgen is zij zo goed onder controle gebleven en lijkt het er inmiddels op dat we er op tijd bij zijn. We willen eigenlijk ook niet weten hoe het zou zijn gegaan als we pas uren later met de antibiotica gestart zouden zijn.
Omdat ze samen een drieling vormen en Jasmijn en Fleur ook nog eens eeneiig zijn, worden ook deze beide dames goed in de gaten gehouden. Wij zien gelukkig geen zieke baby’s en ook de onderzoeken laten een positief resultaat zien. Gelukkig maar.
Fleur haar voeding is volledig stopgezet en wanneer zij weer mag beginnen met melk, zal zij moedermelk het allerbeste verdragen. Ik had bewust gekozen voor flesvoeding maar na wat overleg in het ziekenhuis ben ik een week na de bevalling alsnog begonnen met fulltime kolven. Ik kan nu weinig doen voor Fleur maar op het moment dat ze weer mag drinken, ben ik degene die haar van de juiste voeding kan voorzien. Zolang zij nog niks mag hebben, gaat de melk naar Jasmijn en Daphne.
Tot mijn grote opluchting gaat het kolven goed en kan ik een aardig voorraadje maken alvast voor Fleur. Wanneer het kolven niet gelukt was, hadden we gekeken naar Donormelk. Hier zal ik later nog wat meer over vertellen.
Dagen zijn lang
De dagen in het ziekenhuis zijn lang en gaan tegelijk heel snel. Mijn man is inmiddels weer aan het werk en pendelt wat heen en weer tussen Zwolle en Groningen. Af en toe is hij een nachtje thuis, maar vaker bij mij in Zwolle.
Overdag probeer ik mijn tijd en energie zo goed mogelijk te verdelen. Omdat de meiden verspreid liggen over twee afdelingen en dus ook twee verdiepingen, sta ik met regelmaat ineens voor een verkeerde deur. Af en toe vergeet je spontaan welk kind waar ligt.
Ik vind het best lastig om aan de dag te beginnen. In de ochtend is het zo heerlijk rustig in het Ronald Mac Donald huis. Door het mooie weer kan ik elke ochtend buiten ontbijten en genieten van de rust die er heerst. Uitzicht op de weilanden en alleen het geluid van de koffiemachine die laat weten dat mijn koffie klaar is. Ik probeer elke dag een planning te maken zodat er wat overzicht is op zo’n dag. Op beide kinderafdelingen wordt gevraagd wanneer je ongeveer weer komt. Zo kan het personeel hier rekening mee houden met bijvoorbeeld het verschonen en een flesje geven. Het zou zonde zijn als dit net gedaan is als je als ouders zijnde dan net op de afdeling komt. Ik probeer altijd netjes een tijdstip te geven maar meestal haal ik mijn schouders op. Het loopt altijd anders.
Er is altijd wel iets wat mijn planning volledig in de war schopt. Een arts die onverwacht langs komt, een baby die je vinger zo stevig vast heeft dat je niet wilt loslaten, de fysio komt even mee kijken, flesje geven duurt langer dan gedacht, de baby blijft maar poepen, baby die ineens wel in bad kan, nog een arts die langs komt, baby die zo heerlijk rustig slaapt tijdens het buidelen dat je haar niet wilt terug leggen, een derde arts die langs komt, baby die alles onder spuugt, een arts die foto’s komt maken en of ik vanmiddag tijd heb voor een ouder-kind gesprek. Keer drie. En had ik al iets gegeten?
Groeien en bloeien
Zoals ik al zei gaan de dagen dus snel maar zijn ze ook lang.
Zo loop ik regelmatig pas om 23.00uur terug naar het Ronald Mac Donald huis terwijl ik de volgende ochtend om 7.00uur weer op sta.
Gelukkig zien we niet alleen enorme verbeteringen bij Fleur, ook Jasmijn en Daphne gaan als een speer. Fleur verdraagt de moedermelk goed dus tussen alle drukte en hectiek in kolf ik vrolijk door. Voor nu lijkt zij volledig hersteld en is er ook geen restschade te zien. Ik weet niet wie ik hier dankbaar voor moet zijn maar ik bedank vooral mijn lieve kleine meisje, dat zij zo sterk en dapper is.
Ze sterkt genoeg aan om uit de couveuse te mogen, uit een flesje proberen te drinken en ze slaapt nu in een ledikantje. Net als haar zusjes. Ze dragen nu alle drie te lieve en te grote kleertjes. Drinken elke dag wel een keer een flesje melk (de rest via de sonde) en kijken ze steeds vaker met die grote blauwe ogen in het rond. Ze doen het alle drie hartstikke goed en Fleur mag de NICU inmiddels verlaten. Zij sluit het rijtje op de kinderafdeling. Eindelijk mijn meisjes weer samen.
Volgens de kinderartsen is het nu een kwestie van groeien en bloeien.. en hopelijk kan dat gauw in Groningen!
Oh wat waren ze klein maar wat een mooie grote heldere oogjes
Zo blij dat het allemaal goed is gegaan
Ben zo trots op mijn lieve kleindochters ❤
En uiteraard op papa en mama