Als ik het gevoel in mijn benen weer terug heb én heb kunnen genieten van een ijsje, mogen we  naar onze dochters toe. Met bed en al worden we de afdeling opgereden en daar krijgen we een prachtig cadeau.
Bij aankomst op de NICU heeft de verpleging foto’s gemaakt van de meiden en deze in fotolijstjes gestopt. Zo kan ik mijn dochters altijd zien. Ik ben stomverbaasd maar enorm blij en dankbaar voor die lieve gebaar!

Roze

De eerste drie couveuses op de afdeling zijn van/voor ons. Fijn dat ze naast elkaar liggen. We kunnen ze nog niet vast houden maar vanuit bed kan ik net met mijn hand door de couveuse om ze aan te raken. Ze te laten weten dat we er (voor ze) zijn.
Stuk voor stuk zijn ze prachtig mooi roze van kleur. We waren voorbereid op baby’s met een doorschijnende huid omdat ze nog niet volledig ontwikkeld zouden zijn maar daar is niks van zichtbaar. Ik ben nog nooit zo blij geweest met de kleur roze.
Alle drie liggen ze er heerlijk ontspannen bij en Fleur is al druk bezig geweest haar infusen los te trekken.
Met toch een beetje pijn in mijn hart gaan we weer terug naar onze eigen (ziekenhuis)kamer. Ik ben ontzettend moe en slap door het vele bloedverlies. Boven de couveuses hangen camera’s zodat we vanuit onze kamer altijd naar ze kunnen kijken.
Bovendien zijn ze in goede handen.

Ik had mij verheugd om een nacht goed te kunnen slapen zonder die enorme buik en al dat geschop, maar helaas. Enthousiast wilde ik op mijn zij gaan liggen maar een paar uur na de keizersnede is dit echt onmogelijk. Kleine tegenvaller. Gelukkig kan de verpleging mij bij iedere controle wel vertellen dat de baby’s het zo goed doen. Dat is dan weer het voordeel van wakker zijn!

Compleet

Ook de dagen erna blijven ze het fantastisch doen. Ze zijn alert, helder en heerlijk actief. Ze zijn sterk genoeg om bij ons te komen liggen en het is een fijn gevoel om eindelijk je kind vast te kunnen houden. Alle dragen, slangetjes, plakkers, naalden, kapjes en piepjes nemen we voor lief.
Amper 48 uur na de geboorte horen we dat Fleur sterk genoeg is om de NICU te verlaten. Zij mag naar de high care, een ‘gewone’ kinderafdeling. Het betekend ook dat onze kinderen verspreid liggen over twee verdiepingen, maar gelukkig in één ziekenhuis.
Voor Fleur naar de andere afdeling gaat, gaan we nog even buidelen. De warmte en huid op huid contact is niet alleen goed voor de baby’s, ook voor papa en mama.
Omdat het de laatste keer is zo samen op de NICU heeft de verpleging als verrassing bedacht dat ik alle drie de baby’s tegelijk bij mij krijg. Het vergt wat inspanning, creativiteit en organisatie maar het lukt! Het is een gevoel wat ik niet kan omschrijven en eigenlijk doet ieder woord te kort.
Al gauw mag ook papa erbij komen liggen en zijn we als gezinnetje compleet. Onbeschrijfelijk!

Naar huis

Als ik s‘avonds weer terug op de kamer ben, gaat mijn man met Fleur mee naar haar nieuwe verblijf. De volgende dag mag ook Jasmijn verhuizen en Daphne volgt nog een dag later.
Wat een sterke en dappere dochters hebben we!
Nu ze alle drie van de NICU af zijn wordt de kans op overplaatsing naar Groningen groter. In de provincie zijn namelijk meer ziekenhuizen met een high care afdeling waardoor we weer naar huis kunnen. In tussentijd verblijven wij in het Ronald Macdonald huis in Zwolle.

In een volgende blog zal ik hier meer over vertellen maar ik kan alvast verklappen dat dit huis iedereen een fantastisch warm welkom geeft en een écht thuis gevoel. Voor ons helaas alleen langer dan gedacht.